FOTOĞRAFÇI YAZARLAR VE KELİME RESSAMLARI  

    Yazı yazmak ağır iş aslında..Yani insanın aklından geçenleri kelimeye dökebilmesi her zaman çok anlamlı bütünler oluşturabilmesi demek değil..

Kelime ressamları ve fotoğrafçı yazarlar aynı dili konuşuyormuş gibi görünseler de ayrı dünyaların insanları.. kelime ressamları renkli.....fotoğrafçı yazarlar genellikle siyah beyaz çalışıyor..

  Cümlenin tüm öğelerinin yerli yerinde ve düzenle dizildiği bir stil ,üslup,dizayn peşindeyse insan,düşüncelerinin de aklından geçerken sıralı halde olması,düzenli bir geçit törenine ev sahipliği yapacak o aklın da çok başta olması gerekiyor.

   Yazarların akılları  başında.. ...köşe yazarlarının,roman yazarlarının, tarih yazarlarının.... Bu yazar tayfası için işin aslı ve yaşamak için hava kadar,su kadar gerekli olan nefes almalarını sağlayan şey aslında düşüncelerin sıraya girmiş şekliyle yazıya dökülebiliyor olabilmesi...saygı duyulacak özel bir yetenek..kelimelerin fotoğraflarını çekmek ..

   Bir de  somut tespitlerden zarif anka kuşları çıkartabilenler var.....Bunlar, başkaları ..üç boyutlu soyutlarla ince bıyıklı bir ressam kadar uğraşabilir onlar..... fotoğraf çekemezler ama kelimelerle resim yapabilirler..hikayede el frenini doğru yerde çeker,olası bir patinajda çabuk toparlanırlar.Best seller olamazlar....Söylemek istediklerini doğrudan söylemezler....eş anlamları,kafiyeleri,geleneksel bitki örtüleri vardır..O yazıların akılları karışıktır.. başta değil.çoğunlukla sondadırlar..

Ve bu aklı karışık fanilerin sanatı toplum için olmayabilir.

Toplum zaten genellikle kolay olanı seçtiği ve ortak bir düşüncede  buluşabilecek kadar sığ  da olabileceği için topluluk halinde yaşayabilmekte..

Aklı başında olanlar acilen bir magna carta libertatum yaratarak birlikte yaşayabilme bilincine ve sağduyusuna sahip..Ayakları yere basıyor..

Aklı karışık olanlar ise olsa olsa kendileri için yazıp çiziyor olabilirler.Biraz bencil ya da münzevi...genellikle değişik ama mütevazi ..

Ben genellikle fotoğrafçı yazarları değil,kelime ressamlarını tercih ederim.

Kelimelerle oyun oynayabilmek yazmanın ötesinde sürüden ayrılmayı  da gerektirir ki en çok sevdiğim tarafı budur..